موضوع داستان رو بگو یا اینکه خودت شروع کن. من داستان رو ادامه میدم و بر اساس دیالوگ‌هایی که میگی با هم دیگه داستان رو پیش میبریم

گروه کوهنوردی در دامنه کوهستان مشغول تلاش برای پیدا کردن پناهگاهی بودند. به ناگاه وزش باد تندی شروع به وزیدن کرد و باران به شدت شروع به باریدن کرد. آن‌ها احساس ترس و نگرانی کردند، اما تصمیم گرفتند که باید به دنبال پناهگاهی بگردند. یکی از کوهنوردها که به نظر می‌رسید تجربه بیشتری دارد، گفت:

"بیایید به سمت آن صخره بزرگ بریم، شاید بتونیم اونجا پناه بگیریم!"

حالا نوبت تو است که بگویی:

همه‌ی کوهنوردان دور او جمع شدند و با نگرانی به پا و چهره‌اش نگاه کردند. او به سختی از زمین بلند شد و گفت:

"من خوبم، ولی نمی‌توانم به این سرعت راه بروم. باید کسی پیش برود و راه را پیدا کند."

در این لحظه، یکی از دیگر کوهنوردان که به خاطر شرایط نگران شده بود، گفت:

"نباید وقت را تلف کنیم. اگر طوفان بیفتد، ممکن است نتوانیم پناهگاهی پیدا کنیم!"

حالا نوبت تو است که بگویی:

همه‌ی گروه لحظه‌ای ایستادند و شکاف را نگاه کردند. ترس و نگرانی بر چهره‌ی آنها مشخص بود. کوهنوردی که به پای آسیب‌دیده کمک کرده بود، نگاهی به بقیه کرد و گفت:

"باید با احتیاط از این شکاف عبور کنیم. شاید اگر همه با هم همکاری کنیم، بتونیم به سمت دیگری برگردیم."

یکی از زنان در گروه پیشنهادی داشت:

"بهتره از طناب یا چیزی که داریم استفاده کنیم. می‌توانیم یکی یکی از شکاف عبور کنیم و حواسمون به هم باشه."

حال نوبت تو است که بگویی:

با صدای جیغ و فریاد، بقیه کوهنوردان در شوک و نگرانی به شکاف نگاه کردند. آن‌ها میدانستند که در حال حاضر زمان برای تصمیم‌گیری ندارند. یکی از آن‌ها، که به نظر می‌رسید قوی‌تر و شجاع‌تر است، به بقیه گفت:

"ما نمی‌توانیم او را رها کنیم! یک نفر باید به پایین برود و کمک کند. بقیه به سرعت طناب دیگری درست کنند تا ایمن‌تر عبور کنیم."

دقت و تمرکز گروه افزایش یافت. آن‌ها با هم مشغول پیدا کردن یک راه مناسب برای کمک به کوهنورد افتاده بودند، در حالی که طوفان در حال شدیدتر شدن بود. ناگهان صدای یک زنگ کهنه از دور به گوششان رسید، شاید نجاتی در راه باشد!

اکنون نوبت تو است که بگویی: