موضوع داستان رو بگو یا اینکه خودت شروع کن. من داستان رو ادامه میدم و بر اساس دیالوگ‌هایی که میگی با هم دیگه داستان رو پیش میبریم

در یک روز آفتابی، تو در حیاط خانه‌ات نشسته‌ای که ناگهان متوجه یک مورچه بزرگ به اندازه یک سگ خانگی می‌شوی! این مورچه با آنتن‌های بلند و چشم‌های درخشان به تو نگاه می‌کند. هرچند ابتدا ترسیده‌ای، اما با کمی دقت متوجه می‌شوی که او دوستانه است و در جستجوی غذاست. تو تصمیم می‌گیری که این موجود عجیب را به خانه‌ات بیاوری و با او دوست شوی.

پس از مدتی، در کنار هم به ماجراجویی‌های مختلف می‌روید و حتی به دنبال ساخت یک خانه کوچک برای او در حیاط می‌گردید. اما حالا نوبت توست که به مورچه بزرگ بگویی چه چیزی را خیلی دوست داری و چگونه می‌خواهی از او مراقبت کنی.

تو انتهای جمله‌ات را چنین مطرح می‌کنی: "من می‌خواهم برای تو یک خانه زیبا بسازم و..."

مورچه بزرگ با خوشحالی آنتن‌هایش را تکان می‌دهد و به نظر می‌رسد پیشنهاد تو را خیلی دوست دارد! او به آرامی به سمتت می‌آید و با یک نگاه مهربان، علاوه بر ترس، حس دوستی و ارتباط را در تو به وجود می‌آورد.

در این حین که تو درباره ساخت خانه و تهیه غذاهای خوشمزه صحبت می‌کنی، ناگهان متوجه می‌شوی که یک مورچه کوچک‌تر به سم‌ت نزدیک می‌شود. این مورچه به نظر می‌رسد از خانواده‌اش جدا شده و به دنبال کمک است. تو می‌دانی که باید چه کار کنی و به مورچه بزرگت می‌گویی:

"بهتر است که کمک کنیم و این مورچه را به جمع خودمان دعوت کنیم. چه طوره؟"

با این فکر، تو شروع به طراحی یک نقشه جذاب برای خانه مورچه‌های غول‌پیکر می‌کنی! در ذهنت تصویر می‌کنی که خانه شامل چند اتاق بزرگ برای استراحت، یک فضای عالی برای نگهداری آفتابگردان‌ها و یک کاسه بزرگ عسل در وسط باشد. همچنین یک حیاط دنج برای بازی و گشت و گذار وجود دارد.

مورچه بزرگ به تو کمک می‌کند تا ایده‌های بیشتری به نقشه اضافه کنی؛ او نشان می‌دهد که کدام مناطق برای ساخت تونل‌های زیرزمینی مناسب‌تر هستند و کجا می‌توانند دانه‌های آفتابگردان و عسل را ذخیره کنند.

حالا که نقشه تقریبا آماده است، احساس می‌کنی که زمانش رسیده تا شروع به ساخت کنید. اما یادت می‌آید که باید تا زمانی که همه چیز آماده نشده، مورچه کوچک و بقیه مورچه‌ها را در امان نگه دارید.

تو به مورچه بزرگ می‌گویی: "ما باید سریعا شروع کنیم تا برای آن‌ها یک خانه خوب بسازیم و..."