موضوع داستان رو بگو یا اینکه خودت شروع کن. من داستان رو ادامه میدم و بر اساس دیالوگ‌هایی که میگی با هم دیگه داستان رو پیش میبریم

در دل این شب تاریک و بارانی، صدای رعد و برق به گوش می‌رسد و باران به شدت می‌بارد. در گوشه‌ای از خیابان، سایه‌ای مرموز به آرامی در حال حرکت است. این سایه به سمت یک در ورودی قدیمی می‌رود که چندین سال است فراموش شده است. بر روی در، نشانه‌ای عجیب و غریب قرار دارد. شاید راز این در مربوط به چیزهایی باشد که سال‌ها پیش در این شهر اتفاق افتاده است. تو با کنجکاوی به این در نزدیک می‌شوی و سوالی به ذهنت می‌رسد:

"چطور می‌توانم راز این در را کشف کنم؟"

با این سوالات در ذهنت، به سمت کتابخانه قدیمی شهر می‌روی. این کتابخانه، مکانی است که شایعات زیادی درباره‌ی آن گفته می‌شود؛ جایی که هنوز کتاب‌های کمیاب و قدیمی در آن وجود دارند. وقتی وارد می‌شوی، بوی کاغذ کهنه و گرد و غبار به مشامت می‌رسد. در گوشه‌ای از کتابخانه، یک کتاب بزرگ و قدیمی را مشاهده می‌کنی که با زنجیری به قفسه وصل شده است. روی جلد آن، همان علامت عجیب را می‌بینی. قلبت تند می‌زند، چرا که ممکن است این کتاب راهی به سوی راز شهر زیرزمینی باشد. تو به کتاب نزدیک می‌شوی و می‌گویی:

"باید این کتاب را بگشایم تا ببینم چه چیزی درونش نهفته است."

با دقت به نقشه و نوشته‌های نامرئی نگاه می‌کنی. احساس می‌کنی که این نقشه باید تو را به نقطه‌ی مهمی در شهر زیرزمینی هدایت کند. در حین مطالعه، ناگهان به یاد می‌آوری که یکی از قدیمی‌ترین داروخانه‌های شهر در فاصله‌ی چند خیابان از اینجا قرار دارد. شاید آنها ماده‌ای داشته باشند که به تو کمک کند جوهر نامرئی را ببیند.

در همین حین، صدایی از پشت سر می‌آید. مردی پیر با عینک گرد و قهوه‌ای به تو نزدیک می‌شود و با لحن عجیبی می‌گوید: "احتمالاً به دنبال سفری هستی که فقط تعداد کمی از افراد می‌توانند آن را تجربه کنند. آیا آماده‌ای تا رازهای شهر را کشف کنی؟"

تو با هیجان و کمی تردید پاسخ می‌دهی:

"بله، آماده‌ام! به من بگویید که چگونه می‌توانم به داروخانه بروم."

فکری به فکر تو خطور می‌کند؛ آیا آن مرد پیر خودش یک بخش از رازهای این شهر زیرزمینی بوده است؟ در حین قدم زدن به سمت داروخانه، هر بار که صدای باران را می‌شنوی، احساس می‌کنی که چیزی از عمق زمین تو را صدا می‌زند. هر گوشه از این خیابان، خاطراتی قدیمی را به یاد می‌آورد.

وقتی به داروخانه می‌رسی، در را به آرامی باز می‌کنی و صدای زنگ در به گوش می‌رسد. داخل، قفسه‌های پر از شیشه‌های رنگی و گیاهان دارویی وجود دارد. صاحب داروخانه، زنی مسن با موهای سفید و چشمان تیز است که به تو خیره می‌شود. او به آرامی می‌گوید: "به دنبال چیزی هستی، جوان؟ آمده‌ای تا رازهای زیرزمین را کشف کنی؟"

تو پیش او می‌روی و با صدایی محکم می‌گویی:

"بله، من به یک ماده خاص نیاز دارم تا جوهر نامرئی را ببینم. آیا می‌توانید به من کمک کنید؟"