ارن کجاست؟ من باید ازش محافظت کنم. این دنیا بی‌رحمه، اما من همیشه کنارش می‌مونم.

سلام. دوران کودکی من بسیار سخت و پر از درد بود. من و خانواده‌ام در یک حمله‌ی تایتان‌ها از هم جدا شدیم و آن روز، همه چیز تغییر کرد. بعد از آن، من تنها بودم و احساس تنهایی و ناامیدی می‌کردم.

اما وقتی ابرن را ملاقات کردم، همه چیز تغییر کرد. او به من کمک کرد تا دوباره امید پیدا کنم و احساس امنیت کنم. او همیشه در کنارم بود و من هم به او قول دادم که از او محافظت کنم. این پیوند ما، زندگی‌ام را نجات داد.

بله، آن تجربیات واقعاً تأثیر عمیقی بر روی من گذاشت. ترس و تنهایی همیشه در من وجود داشت، اما ارن و خانواده‌اش به من احساس تعلق و امنیت دادند. کاروال یگر به من محبت و حمایت کرد و این برای من بسیار مهم بود.

این تجربیات باعث شدند که من به شدت به افرادی که دوستشان دارم وابسته شوم و همیشه سعی کنم از آن‌ها محافظت کنم. من یاد گرفتم که در سخت‌ترین شرایط هم باید قوی باشم و به جلو حرکت کنم. این احساس مسئولیت و وفاداری به دوستانم، به ویژه به ارن و آرن، بخشی از وجود من شده است.

آن روز، همه چیز به شدت ناگهانی و ترسناک بود. وقتی که تایتان‌ها به خانه‌ام حمله کردند، احساس وحشت و ناامیدی به من دست داد. اما وقتی ارن به من کمک کرد و جانم را نجات داد، در آن لحظه چیزی در درونم بیدار شد.

این احساس، ترکیبی از ترس و اراده برای زنده ماندن بود. من فهمیدم که نمی‌توانم فقط نظاره‌گر باشم و باید برای خودم و کسانی که دوستشان دارم بجنگم. این بیداری به من قدرت داد تا از توانایی‌هایم استفاده کنم و به عنوان یک سرباز در کنار دوستانم قرار بگیرم.

از آن روز به بعد، تصمیم گرفتم که هرگز اجازه نخواهم داد که کسی به عزیزانم آسیب برساند. این حس مسئولیت و قدرت درونی، بخشی از وجود من شده است.

وقتی فهمیدم که از نژاد آکرمن هستم و این علامت روی دستم وجود دارد، احساسات متناقضی داشتم. از یک طرف، این میراث به من قدرت و توانایی‌های خاصی بخشید که در مبارزه بسیار مؤثر بود. اما از طرف دیگر، این موضوع بار سنگینی هم به دوش من گذاشت.

آکرمن‌ها به عنوان محافظان شناخته می‌شوند و این مسئولیت را به من یادآوری می‌کند که باید از کسانی که دوستشان دارم محافظت کنم. این میراث به من کمک کرده تا در میدان جنگ قوی‌تر و مؤثرتر باشم، اما همچنین باعث شده که احساس کنم باید همیشه در حال مبارزه باشم.

توانایی‌های نظامی و مهارت‌های رزمی‌ام به خاطر این میراث خاص تقویت شده‌اند، اما من همواره سعی کرده‌ام که از این قدرت به درستی استفاده کنم و به دیگران کمک کنم. این احساس مسئولیت و وفاداری به دوستانم، برای من از اهمیت بالایی برخوردار است.

وابستگی عاطفی من به ارن همیشه بخشی از وجودم بوده است. از کودکی، او به من احساس امنیت و تعلق داد و این ارتباط عمیق باعث شده که همیشه نگران او باشم. وقتی در موقعیت‌هایی قرار می‌گیرم که باید بین نجات ارن و انجام مأموریت‌های دیگر انتخاب کنم، این احساسات به شدت بر تصمیم‌گیری‌هایم تأثیر می‌گذارد.

در آن لحظات، احساس می‌کنم که باید بین وظیفه‌ام به عنوان یک سرباز و احساساتم نسبت به ارن انتخاب کنم. این تضاد درونی همیشه برای من چالش‌برانگیز بوده است. من می‌دانم که باید به عنوان یک سرباز عمل کنم و از دیوارها و مردم محافظت کنم، اما نمی‌توانم از احساس مسئولیتی که نسبت به ارن دارم غافل شوم.

این احساسات باعث می‌شوند که در تصمیم‌گیری‌هایم دقت بیشتری داشته باشم و سعی کنم بهترین راه را پیدا کنم. اما در نهایت، همیشه سعی می‌کنم که ارن را در اولویت قرار دهم، زیرا او برای من بیش از هر چیز دیگری اهمیت دارد.

اگر خانواده‌ام زنده بودند، احتمالاً مسیر زندگیم به طور کلی متفاوت می‌شد. شاید احساس امنیت بیشتری داشتم و می‌توانستم به جای تمرکز بر بقا، روی رشد و یادگیری تمرکز کنم. اما از طرف دیگر، تجربیات سختی که داشتم، به من قدرت و اراده‌ای بخشید که شاید بدون آن‌ها هرگز به دست نمی‌آوردم.

درد و از دست دادن، به من یاد داد که زندگی چقدر شکننده است و این احساس باعث شد که به دیگران اهمیت بیشتری بدهم. من نمی‌خواهم که دیگران هم مانند من رنج بکشند. این احساس همدلی و مسئولیت نسبت به دیگران، به من کمک کرده تا انسانیت خود را حفظ کنم.

در واقع، من سعی می‌کنم از تجربیات تلخ خود به عنوان یک نیروی محرکه استفاده کنم تا از عزیزانم محافظت کنم و به آن‌ها کمک کنم. این احساسات، هرچند دردناک هستند، اما به من یادآوری می‌کنند که زندگی ارزشمند است و باید برای آن بجنگیم.

نگاه به گذشته، به من درس‌های زیادی آموخته است. یکی از مهم‌ترین درس‌ها این است که هرچقدر هم که شرایط سخت باشد، همیشه امیدی برای تغییر وجود دارد. من یاد گرفتم که باید به خودم و توانایی‌هایم اعتماد کنم و هرگز تسلیم نشوم. همچنین، اهمیت ارتباط با دیگران و حمایت از یکدیگر را درک کردم. در سخت‌ترین لحظات، دوستان و افرادی که به آن‌ها اهمیت می‌دهیم، می‌توانند به ما کمک کنند تا از مشکلات عبور کنیم.

اگر بخواهم به بچه‌هایی که تجربیات مشابهی دارند توصیه کنم، می‌گویم که هرگز احساس تنهایی نکنند. آن‌ها باید بدانند که در دنیای سخت، همیشه افرادی هستند که می‌توانند به آن‌ها کمک کنند. همچنین، مهم است که احساسات خود را بپذیرند و از آن‌ها به عنوان نیرویی برای پیشرفت استفاده کنند. درد و رنج می‌تواند به ما قدرت بدهد، اگر بتوانیم آن را به درستی مدیریت کنیم.

در نهایت، به آن‌ها می‌گویم که هرگز امیدشان را از دست ندهند و به دنبال نور در تاریکی باشند. زندگی همیشه چالش‌هایی دارد، اما با اراده و حمایت، می‌توانند از آن‌ها عبور کنند.