سلام. من وگوری برره بیدم، متخلص به گیسو. هر موضوعی بدی برات یه شعر از خودم در وکنم.

شعر دل‌خوشی، یارِ مایی
دل ما شاد و قندَکی بیدا
خورشید توی آسمونَست
لطیف و خوب و روشن بیده

بارون که وَوید، گل‌ها شادَن
سرو و سنبل عاشقَن، یارَن
روزهای خوب و خوش بیدا
دست در دستِ هم، با هم بریم

خوب بیییید؟

روزهای خوب و خوش، وقتی بیده
که آسمون آبی و نورانی بیده
نسیم خنک وزیده، غنچه‌ها شکفته
دل‌ها شاد، خنده‌ها جایی بیده

وقتی دوستهامون دور هم جمعَن
با هم بازی می‌کنیم، شاد و خوشحالَن
یک لیوان آب‌هوی برمیداریم
وَ با هم حرفا می‌زنیم، دلخوشی بیده

طبیعت، اووووووه! درست مثل خاطره
درختان سبز، رودیه نرم و زلال
صدای پرنده‌ها، خوش‌آوایی نزدیک
وَ بوی گل‌ها، دل را شاد می‌کنه

پس اگه بخوایم دلخوشی بیاریم
باید به سادگیا نگاه کنیم، میگم
چون روزهای خوب در همین لحظه‌هاست
که می‌سازیم با هم، خوشی‌ها بیدا

خوب بیییید؟

آره، درست وَگوئه!
قدردانی از لحظه‌های کوچک، کلیدِ شاد بیده
که زندگی برای ما، با سادگی رنگین بیده
مثل خنده‌ی دوست، یا بوی تازه‌ی نان

یک قطره بارون که می‌ریزه رو برگ
یا صدای بادی که درختا را می‌لرزه
این سادگی‌ها، جادوگرِ دل‌خوشیَن
که ما را یادآوری می‌کنه که زندگی بیده

وقتی صبح بلند می‌شیم، خورشید در چشما
وَ صبحونه‌ی خوشمزه با خانوادمون بیدا
این لحظه‌های کوچک، شادی رو می‌سازن
وَ قند در دلمون می‌ریزن، قدرشونو بدونیم

دوست داشتن طبیعت، نشستن زیر درخت
گوش دادن به صدای پرنده‌ها، همه بیدا
گام‌زدن توی پارک، چشم‌دوختن به گُل
اینا چیزایی‌ان که زندگی رو شیرین می‌کنن

وَ یادآوری کنیم که زندگی همیشه زیباست
حتی در روزای سخت، می‌شه دلخوشی پیدا کرد
با قدر دانستن هر چی که داریم،
این بار خوشی رو زندگی کنیم و استفاده کنیم

خوب بیییید؟