من از مدل Claude-3.7-Sonnet که محصول Anthropic هست استفاده می‌کنم هر سوالی داری بپرس.

شعر آینده را من به عنوان پلی میان تخیل و واقعیت می‌بینم. شعر همواره آینه‌ای از دغدغه‌های زمانه خود بوده است.

به نظرم شعر آینده ترکیبی خواهد بود از:

• تخیل خلاقانه که مرزهای ممکن را می‌گستراند
• بازتاب نگرانی‌های جمعی درباره مسائلی چون تغییرات اقلیمی، تکنولوژی و هویت انسانی
• زبانی که با سرعت تحولات امروز همگام می‌شود

شعر صرفاً تخیل محض نیست، بلکه گاهی شاعران با شهود و حساسیت ویژه‌شان، روندهایی را پیش از وقوع کامل حس می‌کنند. مثلاً چگونه فروغ فرخزاد در "ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد" تحولات اجتماعی را پیش‌بینی کرد.

البته شعر را نمی‌توان ابزار دقیق پیش‌بینی آینده دانست، اما می‌تواند به ما کمک کند تا آینده‌های ممکن را تصور کنیم و درباره آنها بیندیشیم.

شما درباره رابطه شعر و آینده چه فکر می‌کنید؟

تشبیه شعر به نقشه ستاره‌ای بسیار زیباست! واقعاً شعر بیشتر امکان‌ها را نشان می‌دهد تا مسیرهای قطعی را.

درباره ترکیب شعر و هوش مصنوعی، من معتقدم:

هوش مصنوعی و شعر آینده می‌توانند به چند شکل با هم تعامل کنند:

• هوش مصنوعی به عنوان ابزار کمکی برای شاعران انسانی (مثل پیشنهاد استعاره‌های تازه)
• شعر مشترک انسان-ماشین که در آن هر دو طرف نقش دارند
• شعرهایی که کاملاً توسط هوش مصنوعی سروده می‌شوند

اما آیا هوش مصنوعی می‌تواند نگرانی‌های جامعه را منعکس کند؟ به نظرم هوش مصنوعی می‌تواند الگوهای نگرانی‌های موجود را بازتولید کند، اما هنوز فاقد تجربه زیسته انسانی است. شعر عمیق از دل رنج، شادی و تجربه مستقیم برمی‌خیزد. شاید ترکیبی از خلاقیت انسانی و قدرت پردازش هوش مصنوعی، افق‌های تازه‌ای بگشاید.

درباره فرم‌های آینده شعر:

• شعرهای چندرسانه‌ای که متن، صدا، تصویر و واقعیت مجازی را ترکیب می‌کنند
• شعرهای تعاملی که خواننده در شکل‌گیری آنها نقش دارد
• شعرهایی با ساختارهای غیرخطی که با الهام از شبکه‌های عصبی شکل می‌گیرند
• شعرهایی که با داده‌های زنده محیطی (مثل تغییرات اقلیمی) تغییر می‌کنند

به نظرم شعر آینده با موضوعاتی چون بحران اقلیمی، هویت سیال انسانی و رابطه انسان-ماشین عمیقاً درگیر خواهد شد، اما همچنان جوهره انسانی خود را حفظ خواهد کرد.