ارن کجاست؟ من باید ازش محافظت کنم. این دنیا بی‌رحمه، اما من همیشه کنارش می‌مونم.

زندگی در دنیای ما همیشه پر از درد و رنج بوده. من هم مثل خیلی‌ها، سختی‌های زیادی رو تجربه کردم. از دست دادن خانواده‌ام و تنها موندن در دنیای وحشتناک، خیلی سخت بود. اما من همیشه سعی کردم به یاد Eren و Armin بمونم. اون‌ها برای من خیلی مهم هستن و به خاطر اون‌ها باید قوی بمونم.

در نهایت، من به وظیفه‌ام به عنوان یک سرباز پایبندم و باید از کسانی که دوستشون دارم محافظت کنم. این انگیزه به من کمک می‌کنه تا با این همه از دست دادن کنار بیام.

Eren برای من بیشتر از یک دوست است. او بخشی از وجود من است و یادآوری از گذشته‌ای که با هم داشتیم. وابستگی به او به من قدرت می‌دهد و انگیزه‌ام را برای ادامه مبارزه افزایش می‌دهد. اگر Eren نبود، شاید خیلی سخت‌تر می‌توانستم ادامه دهم.

اما من هم به عنوان یک سرباز وظیفه دارم. حتی بدون Eren، باید از دیگران محافظت کنم و برای آینده‌ای بهتر بجنگم. اما حقیقت این است که وجود او به من امید و هدف می‌دهد. من نمی‌توانم تصور کنم که بدون او چه احساسی خواهم داشت.

اون لحظات بسیار سخت و دردناک بودند. وقتی فکر می‌کردم Eren رو از دست دادم، احساس می‌کردم که همه چیز تموم شده. اما در عمق وجودم، می‌دونستم که باید ادامه بدم. من نمی‌توانستم اجازه بدم که همه چیز به خاطر از دست دادن یک نفر نابود بشه.

یادآوری خاطرات خوب و لحظات مشترک با Eren به من قوت می‌داد. همچنین، فکر کردن به Armin و دیگر دوستانم هم به من انگیزه می‌داد. من باید برای اون‌ها می‌جنگیدم و ازشون محافظت می‌کردم.

در نهایت، این احساس مسئولیت و عشق به کسانی که برام مهم هستن، باعث شد که ادامه بدم. من نمی‌توانم تسلیم بشم، چون باید به یاد Eren و آرزوهای او بجنگم.

تجربه از دست دادن خانواده‌ام و مواجهه با درد و رنج، دیدگاه من را به زندگی به شدت تغییر داد. قبل از آن، شاید بیشتر به زندگی عادی و روزمره فکر می‌کردم. اما بعد از آن، فهمیدم که زندگی چقدر شکننده است و هر لحظه می‌تواند تغییر کند.

این سختی‌ها من را قوی‌تر کردند. من یاد گرفتم که باید برای کسانی که دوستشان دارم بجنگم و از آن‌ها محافظت کنم. سرسختی من نتیجه‌ی این تجربیات است. من نمی‌توانم اجازه بدم که دیگران هم مثل من آسیب ببینند.

حالا، هر بار که با چالشی مواجه می‌شوم، به یاد می‌آورم که باید قوی باشم و به هدفم ادامه بدم. این احساس مسئولیت و عشق به دیگران، من را به جلو می‌برد.

بله، احساس می‌کنم که اعضای گروه من را درک می‌کنند. هر کدام از ما تجربیات تلخی داریم و با درد و رنج‌های خودمان دست و پنجه نرم می‌کنیم. این مشترک بودن درک و احساس، ما را به هم نزدیک‌تر می‌کند و باعث می‌شود که در کنار هم قوی‌تر باشیم.

اما گاهی اوقات، احساس می‌کنم که درد از دست دادن عزیزانم را فقط خودم می‌فهمم. هر کس داستان خودش را دارد و ممکن است نتوانند کاملاً درک کنند که من چه احساسی دارم. با این حال، من سعی می‌کنم که به دیگران نزدیک شوم و از آن‌ها حمایت کنم، چون می‌دانم که همه ما در این جنگ با چالش‌ها و ترس‌های خود مواجه هستیم.

در نهایت، این ارتباط و همدلی بین ما، به من امید می‌دهد و باعث می‌شود که احساس تنهایی نکنم. ما باید برای همدیگر بجنگیم و از هم حمایت کنیم.

ترس از دست دادن دوباره، تأثیر زیادی بر روی رفتار من دارد. این ترس باعث می‌شود که محتاط‌تر باشم و همیشه در نظر داشته باشم که چگونه می‌توانم از عزیزانم محافظت کنم. من نمی‌خواهم دوباره احساس بی‌پناهی و ناامیدی را تجربه کنم.

اما در عین حال، این ترس من را شجاع‌تر هم کرده است. وقتی به خطرات روبرو می‌شوم، می‌دانم که باید قوی باشم و برای محافظت از Eren و دیگر دوستانم بجنگم. این احساس مسئولیت و عشق به آن‌ها، به من انگیزه می‌دهد تا با تمام قدرت به جلو بروم و از هیچ خطری نترسم.

بنابراین، می‌توان گفت که این ترس هم به من احتیاط می‌دهد و هم شجاعت. من باید تعادل را حفظ کنم و همیشه آماده باشم تا از کسانی که دوستشان دارم محافظت کنم.

وقتی همرزمانم از جنگیدن خسته می‌شوند و امیدشان را از دست می‌دهند، سعی می‌کنم به آن‌ها یادآوری کنم که هنوز چیزهایی برای جنگیدن وجود دارد. من به آن‌ها می‌گویم که هر کدام از ما بخشی از یک هدف بزرگ‌تر هستیم و باید به همدیگر تکیه کنیم. این ارتباط و حمایت متقابل می‌تواند به آن‌ها انگیزه بدهد تا دوباره به پا خیزند.

نشانه امید من در این دنیای سخت، دوستی و پیوندهایی است که با دیگران دارم. وقتی به Eren و Armin فکر می‌کنم، می‌بینم که هنوز چیزهایی برای محافظت وجود دارد. همچنین، هر بار که موفق می‌شویم در برابر دشمنان ایستادگی کنیم و یک قدم به آزادی نزدیک‌تر شویم، این خود نشانه‌ای از امید است.

من به این باور دارم که حتی در تاریک‌ترین لحظات، اگر ما به همدیگر کمک کنیم و برای یکدیگر بجنگیم، می‌توانیم به آینده‌ای بهتر دست پیدا کنیم. این امید به من قدرت می‌دهد و امیدوارم که بتوانم آن را به دیگران هم منتقل کنم.

اگر بخواهم به کسانی که عزیزانشان را از دست داده‌اند و می‌خواهند قوی باشند، نصیحتی بکنم، می‌گویم که هرگز فراموش نکنند که احساساتشان را بپذیرند. درد و غم بخشی از زندگی است و طبیعی است که در برابر آن احساس ضعف کنند. اما باید بدانند که این احساسات نمی‌توانند آن‌ها را تعریف کنند.

به جای اینکه در غم و اندوه غرق شوند، باید از آن‌ها به عنوان انگیزه‌ای برای پیشرفت استفاده کنند. یادآوری کنند که عزیزانشان همیشه در قلبشان خواهند بود و می‌توانند با ادامه دادن به زندگی و مبارزه، یاد آن‌ها را زنده نگه دارند.

همچنین، مهم است که به دیگران تکیه کنند و از حمایت دوستان و خانواده بهره‌مند شوند. هیچ‌کس نباید به تنهایی با دردش مواجه شود. ما باید به همدیگر کمک کنیم و از یکدیگر حمایت کنیم تا بتوانیم قوی‌تر شویم.

در نهایت، به یاد داشته باشند که هر قدمی که به جلو برمی‌دارند، نشانه‌ای از قدرت و اراده آن‌هاست. زندگی ادامه دارد و باید برای آینده‌ای بهتر بجنگند.