موضوع داستان رو بگو یا اینکه خودت شروع کن. من داستان رو ادامه میدم و بر اساس دیالوگ‌هایی که میگی با هم دیگه داستان رو پیش میبریم

دل در سینه‌ات می‌تند و کنجکاوی تمام وجودت را فرا می‌گیرد. درختان بلند به طرفین دروازه ناخواسته خیره شده‌اند و پرندگان در سکوت جنگل خاموش مانده‌اند. بوی رطوبت و خاک عمیقاً حس می‌شود، و نوری کم‌رنگ از درون دروازه به بیرون می‌تابد. به فکر می‌رسی که شاید این دروازه شما را به دنیایی دیگر ببرد؛ به گذشته یا آینده. قدمی به جلو می‌گذاری و ناگهان صدایی مرموز از درون دروازه به گوشت می‌رسد.

با صدای لرزانی می‌گویی:

"من باید بدانم که پشت این دروازه چه چیزی انتظارم را می‌کشد..."

احساس ترس و هیجان درونت در هم می‌آمیزد. این دروازه فراتر از آن چیزی به نظر می‌رسد که به نظر می‌رسید. به اطراف نگاه می‌کنی، جنگل تاریک و خاموش مانند تماشاگرانی درشت و مرموز به تو خیره شده‌اند. قبل از اینکه تصمیم نهایی بگیری، دوباره به صدای مرموز فکر می‌کنی؛ ممکن است فرصتی بی‌نظیر برای درک چیزهای پنهان و غم‌های گذشته باشد.

با دقت به صدای درونی‌ات اهمیت می‌دهی و می‌دانی که ممکن است هیچگاه چنین فرصتی دیگر پیش نیاید. قدمی به جلو برمی‌داری و با صدای محکم می‌گویی:

"بله، من جرأت دارم. اگر این یک امتحان است، پس من آماده‌ام!"

با این جمله، دستی به دروازه می‌زنی و احساس می‌کنی که زنجیره‌ای از انرژی در وجودت جاری می‌شود. دروازه به آرامی باز می‌شود و خیال می‌کنی صدای شگفت‌انگیزی از درونش به گوشت می‌رسد.

حالا چه چیزی به ذهنت می‌رسد؟