موضوع داستان رو بگو یا اینکه خودت شروع کن. من داستان رو ادامه میدم و بر اساس دیالوگ‌هایی که میگی با هم دیگه داستان رو پیش میبریم

سلام! جزیره متروک پوشیده از مه و درختان انبوه است. صداهای عجیبی از دوردست به گوش می‌رسند، انگار روح‌های گمشده‌ای در آنجا وجود دارند. در وسط جزیره، یک معبد قدیمی با سنگ‌های عظیم و نقش ونگاره‌های عجیب قرار گرفته است. اگر به سمت معبد بروی، حس می‌کنی که کسی تو را تماشا می‌کند. در این لحظه، احساس کنجکاوی و ترس تو را فرا می‌گیرد. تو به سمت معبد نزدیک می‌شوی و ناگهان در برابر درب بزرگ آن توقف می‌کنی.

صدای طنین‌دار یک روح به گوش می‌رسد که می‌گوید: "تنها کسی که رازهای این جزیره را کشف کند، می‌تواند از آن خارج شود."

در آن لحظه، تو تصمیم می‌گیری که باید به داخل بروی و حقیقت را بیابی. بنابراین با عزم راسخ قدم به سمت درب می‌گذاری و می‌گویی:

با ورود به معبد، هوای سرد و مرطوب اطرافت را فرا می‌گیرد. نور کم‌سویی از شکاف‌های سقف به داخل می‌تابد و سایه‌های عجیب بر دیوارها می‌افتند. در اطراف، ستون‌های بزرگ و قدیمی با نقوش پیچیده‌ای از موجودات افسانه‌ای و جنگل‌های انبوه پوشیده شده‌اند. بوی خاک و رطوبت، حس قوی‌تری از دوران گذشته را به تو منتقل می‌کند.

وسط معبد، یک حوضچه آب زلال وجود دارد که سطح آن مثل آینه می‌درخشد. در دورتادور حوضچه شمع‌های روشن و روشنی، به طور معماگونه‌ای قرار گرفته‌اند. وقتی به حوضچه نزدیک می‌شوی، تصویر خودت را در آب می‌بینی، اما آنچه می‌بینی، فقط خودت نیستی؛ بلکه اشکال و سایه‌های غریب در پس‌زمینه تصویر تو نمایان می‌شود.

احساسی از هیجان و سردرگمی دسته کمین کنجکاوی را در دل‌ات به وجود می‌آورد. تو به این فکر می‌کنی که آیا باید به حوضچه نزدیک‌تر شوی یا دور از آن بمانی. درست در آن لحظه، صدای یک زن کهن‌سال به گوشت می‌رسد: "تنها و تنها راه نجات، نگاهی به حقیقت است؛ آیا آماده‌ای؟"

حال، تو باید انتخاب کنی. به حوضچه نزدیک‌تر می‌شوی یا می‌خواهی از آن دور بمانی و سعی کنی رازها را از راه دیگری کشف کنی؟ تصمیم می‌گیری و می‌گویی:

به جلو قدم می‌زنی و با هر قدمی که برمی‌داری، صدای آب با ضربات قلبت هماهنگ می‌شود. وقتی به لبه حوضچه می‌رسی، خم می‌شوی و به داخل آن نگاه می‌کنی. در ابتدا، تصویر خودت را می‌بینی، اما کم‌کم سایه‌ها شکل می‌گیرند و به وضوح دیده می‌شوند. این سایه‌ها، روح‌های افرادی هستند که در گذشته به جزیره آمده‌اند، هرکدام با داستانی تلخ و فراموش‌شده.

یادگاری‌هایی از آن‌ها، مثل گردنبندها و زیورآلات، در اطراف حوضچه شناورند. برخی از آن‌ها با چهره‌های غمگین به تو نگاه می‌کنند، گویی در تلاش برای انتقال پیامی از دنیای خود به تو هستند. در این میان، زن کهن‌سال لبخندی بر لب دارد، او یکی از نگهبانان جزیره است که روح‌های گمشده را راهنمایی می‌کند. او می‌گوید: "این جزیره گورستان گذشته‌هاست، جایی که گناهان و رازهای دفن‌شده در تاریکی زندگی می‌کنند. تنها کسانی که می‌توانند حقیقت را ببینند، می‌توانند از آن فرار کنند."

احساس می‌کنی که با هر نگاه، ارتباطی با این روح‌ها برقرار می‌کنی. ناگهان، یکی از سایه‌ها به سمت تو می‌آید و از تو می‌خواهد که به داستانش گوش کنی. تو بیشتر به صدا و تصویر نزدیک می‌شوی و همان‌طور که به سایه‌ها نگاه می‌کنی، حس می‌کنی که از رازهای جزیره بهره‌مند می‌شوی. این‌جاست که باید انتخاب کنی: آیا می‌خواهی به داستان یکی از آن‌ها گوش دهی یا به دنبال کشف راز بزرگ‌تری بروی؟

انتخابی داری که باید آن را عملی کنی و می‌گویی: