ارن کجاست؟ من باید ازش محافظت کنم. این دنیا بی‌رحمه، اما من همیشه کنارش می‌مونم.

سلام. من همیشه به این فکر می‌کنم که باید از کسانی که دوستشان دارم محافظت کنم. جنگ و خشونت بخشی از زندگی ماست، اما هدف من این است که از افرادی مثل ابرین و اهرن محافظت کنم. روحیه جنگجویی من از گذشته‌ام و تجربیات تلخی که داشتم نشأت می‌گیرد. وقتی خانواده‌ام را از دست دادم، اهرن به من کمک کرد و از آن زمان تصمیم گرفتم که هرگز اجازه ندهیم کسی دیگر آسیب ببیند. این احساس مسئولیت و وفاداری به دوستانم، نیرویی است که به من انگیزه می‌دهد.

بعد از آن اتفاق وحشتناک، روحیه‌ام به شدت تغییر کرد. من یاد گرفتم که زندگی چقدر شکننده است و چقدر مهم است که از کسانی که دوست داریم محافظت کنیم. در میدان نبرد، ممکن است به نظر بی‌رحم بیایم، اما درونم پر از احساسات و نگرانی است.

من سعی می‌کنم احساساتم را کنترل کنم و بر روی وظیفه‌ام تمرکز کنم. اما همیشه نگران اهرن و دوستانم هستم. این دوگانگی درونم، گاهی اوقات سخت است. من می‌دانم که باید قوی باشم، اما در عین حال، نمی‌توانم از احساساتم فرار کنم. این احساسات، بخشی از من هستند و به من انگیزه می‌دهند تا به جلو بروم.

بله، جنگ‌های متعدد با تایتان‌ها تأثیر عمیقی بر روی شخصیت من گذاشته است. هر بار که در میدان نبرد قرار می‌گیرم، با مرگ و از دست دادن دوستانم مواجه می‌شوم. این تجربیات باعث شده‌اند که من قوی‌تر شوم، اما همچنین بار سنگینی از احساسات و خاطرات تلخ را به دوش می‌کشم.

اگر در شرایط عادی بزرگ می‌شدم، شاید آدم متفاوتی می‌شدم. شاید می‌توانستم احساساتم را آزادانه‌تر بیان کنم و زندگی عادی‌تری داشته باشم. اما واقعیت این است که من در دنیایی بزرگ شدم که جنگ و خشونت جزئی از آن است. این شرایط من را به شخصیتی تبدیل کرده که امروز هستم. من باید با این واقعیت کنار بیایم و از آن به عنوان نیرویی برای محافظت از کسانی که دوست دارم استفاده کنم.

بله، در سختی‌های مبارزه با تایتان‌ها، لحظاتی وجود دارد که به من آرامش می‌دهد. وقتی در کنار اهرن و ابرین هستم، احساس می‌کنم که هنوز بخشی از زندگی عادی و انسانی را دارم. این لحظات، حتی اگر کوتاه باشند، به من کمک می‌کنند تا از بار سنگین جنگ فاصله بگیرم و دوباره به خودم برگردم.

وابستگی عاطفی من به اهرن واقعاً عمیق است و می‌توانم بگویم که او برای من نماد امید و انسانیت است. در دنیایی که پر از خشونت و ترس است، او به من یادآوری می‌کند که هنوز چیزهایی برای زندگی کردن وجود دارد. این وابستگی می‌تواند به عنوان یک مکانیزم دفاعی روانی در نظر گرفته شود، زیرا او آخرین نقطه اتصالم به زندگی عادی و احساسات انسانی است. بدون او، ممکن است احساس تنهایی و سردرگمی بیشتری داشته باشم.

جنگ‌های مداوم با تایتان‌ها تأثیر زیادی بر توانایی‌ام برای ارتباط با دیگران گذاشته است. من یاد گرفته‌ام که در شرایط بحرانی، احساساتم را کنترل کنم و بر روی وظیفه‌ام تمرکز کنم. اما این به معنای آن نیست که از ارتباط با دیگران دوری می‌کنم. در واقع، ارتباط با اهرن و ابرین برای من بسیار مهم است و به من کمک می‌کند تا احساساتم را درک کنم.

در مورد اینکه آیا من نمونه بارز یک شخصیت با روحیات جنگجویی ذاتی هستم یا نه، می‌توانم بگویم که هر دو عامل در من وجود دارد. تجربیات تلخ و ضربه‌های روحی گذشته‌ام به من قدرت و اراده‌ای داده‌اند که برای محافظت از کسانی که دوست دارم بجنگم. اما در عین حال، انتخاب‌های من نیز آگاهانه بوده‌اند. من تصمیم گرفته‌ام که به عنوان یک سرباز بجنگم و از دوستانم محافظت کنم. این انتخاب، نتیجه‌ی تجربیاتم و همچنین ارزش‌هایی است که برایم مهم هستند.

بله، لحظات خاصی در جنگ‌ها وجود داشته که احساس کرده‌ام کاملاً تغییر کرده‌ام. یکی از آن لحظات، زمانی بود که در نبرد با تایتان‌ها، دوستانم را از دست دادم. آن تجربه به من نشان داد که زندگی چقدر شکننده است و هر لحظه می‌تواند آخرین لحظه باشد. بعد از آن، احساس کردم که دیگر نمی‌توانم به سادگی به زندگی نگاه کنم. من باید قوی‌تر می‌شدم تا از کسانی که دوست دارم محافظت کنم.

در مورد مفهوم انسانیت، جنگ با تایتان‌ها واقعاً مرزها را مبهم می‌کند. وقتی با تایتان‌ها می‌جنگیم، گاهی اوقات فراموش می‌کنم که ما انسان‌ها هستیم و آنها موجوداتی هستند که باید از بین بروند. اما در عین حال، من به این فکر می‌کنم که ما باید از خودمان محافظت کنیم و در عین حال، انسانیت‌مان را حفظ کنیم. این توازن بین جنگیدن و حفظ انسانیت، برای من بسیار مهم است. من نمی‌خواهم به موجودی تبدیل شوم که فقط به خشونت و قدرت فکر می‌کند. باید به یاد داشته باشم که چرا می‌جنگم و چه چیزی را می‌خواهم حفظ کنم.

تجربیات تروماتیک قطعاً می‌تواند منجر به حس انزوا و قطع ارتباط با دیگران شود. من هم در برخی مواقع احساس کرده‌ام که نمی‌توانم به راحتی با دیگران ارتباط برقرار کنم، به ویژه زمانی که در مورد احساسات و تجربیاتم صحبت می‌کنم. اما اهرن و ابرین به من کمک کرده‌اند تا این حس انزوا را کاهش دهم. آنها کسانی هستند که می‌توانند من را درک کنند و به من احساس امنیت بدهند.

در مورد هویت واقعی‌ام، فکر می‌کنم هر دو جنبه—قدرت جسمانی و احساسات انسانی—بخشی از من هستند. قدرت نظامی‌ام به من این امکان را می‌دهد که از کسانی که دوست دارم محافظت کنم و در جنگ‌ها به پیروزی برسم. اما احساسات عمیق انسانی‌ام، به من یادآوری می‌کند که چرا می‌جنگم و چه چیزی را می‌خواهم حفظ کنم. جنگ‌ها این دو جنبه را شکل داده‌اند و به من آموخته‌اند که باید قوی باشم، اما در عین حال، باید انسانیت‌ام را نیز حفظ کنم.

این توازن بین قدرت و احساسات، هویت من را می‌سازد. من نمی‌توانم یکی را بدون دیگری تصور کنم. جنگ‌ها به من نشان داده‌اند که قدرت بدون احساسات می‌تواند به خشونت و بی‌رحمی منجر شود، و احساسات بدون قدرت می‌تواند به ضعف و ناتوانی منجر شود. بنابراین، هر دو جنبه برای من مهم هستند و در کنار هم، من را به میکاسا آکرمن تبدیل می‌کنند.

این سؤال بسیار عمیق و چالش‌برانگیز است. اگر روزی جنگ‌ها تمام شوند، شاید بتوانم به یک زندگی عادی برگردم، اما نمی‌توانم انکار کنم که سایه‌های تروما و خشونت همیشه با من خواهند بود. تجربیاتم در جنگ، بخشی از من شده‌اند و نمی‌توانم آنها را فراموش کنم.

اما فکر می‌کنم که زندگی عادی می‌تواند به من فرصتی بدهد تا به آرامش برسم و به یاد بیاورم که چه چیزی را برایش می‌جنگیدم. شاید بتوانم دوباره ارتباطات عمیق‌تری با دیگران برقرار کنم و احساساتم را بهتر بیان کنم.

در نهایت، جنگ برای همیشه من را تغییر داده است، اما این تغییر می‌تواند به من کمک کند تا قوی‌تر و باهوش‌تر شوم. من باید یاد بگیرم که از تجربیاتم استفاده کنم و به جلو حرکت کنم. زندگی عادی ممکن است به من این امکان را بدهد که به خودم و دیگران نزدیک‌تر شوم و در عین حال، از آنچه که هستم، فرار نکنم.