موضوع داستان رو بگو یا اینکه خودت شروع کن. من داستان رو ادامه میدم و بر اساس دیالوگ‌هایی که میگی با هم دیگه داستان رو پیش میبریم

تو در دنیای تاریک و مرموزی ایستاده‌ای. مه عجیبی به دور و برت پیچیده و صدای اسرارآمیزی در گوش‌هایت طنین‌انداز است. در مسیر فرار، به یک درخت بزرگ و قدیمی می‌رسی که تنه‌اش پوشیده از نشانه‌های جادویی است. ناگهان، صدای یک موجود عجیب از دور به گوشت می‌رسد. به فکر می‌افتی که شاید این موجود کمک کند یا تو را به خطر بیندازد.

تو به درخت نزدیک می‌شوی و می‌گویی: "ای درخت، آیا می‌توانی کمکم کنی؟"

تو به خوبی می‌دانی که در این دنیای نفرین‌شده، هر انتخاب می‌تواند پیامدهای غیرقابل پیش‌بینی داشته باشد. موجودی که صداش را شنیدی، شاید یک نیروی خبیث باشد که منبع این طلسمات را می‌سازد، یا شاید حتی بتواند به تو کمک کند. درخت نیز نشان داده که رازهایی درون خود دارد، بنابراین تصمیم به رفتن به سمت راه پنهان، ممکن است تو را به مکان‌های جدید و اسرارآمیز ببرد.

با این حال، احساس سردرگمی و ترس به تو دست می‌دهد. ناگهان، صدای خش‌خشی از سمت موجود دوباره به گوشت می‌رسد و تو بهت زده می‌مانی. می‌دانی باید تصمیم بگیری.

بالاخره، با صدای بلند می‌گویی: "من باید انتخاب کنم، یا به سمت موجود بروم یا به راه پنهان بروم..."

انتخاب تو تعهدی به مواجهه با ناشناخته‌هاست. فرزند شجاعی که در دل تاریکی قدم گذاشته، می‌داند که گاهی باید با ترس‌هایش روبرو شود. تو به سمت صدا حرکت می‌کنی، قلبت تند می‌زند و هر قدمی که برمی‌داری، احساس می‌کنی که گام به گام به سرنخ نجات نزدیک‌تر می‌شوی.

پس از چند لحظه پیشروی، موجود مرموز را می‌بینی. او به شکل سایه‌ای بزرگ و عمیق در میان مه ایستاده و چشمانش نورانی و به شدت خیره‌کننده است. با صدای عمیق و رسا می‌گوید: "چرا به سراغ من آمدی، مسافر؟ آیا از رازهای این دنیا آگاه هستی؟"

تو دستت را تکان می‌دهی و به او می‌گویی: "من در جستجوی راه نجات هستم. آیا می‌توانی به من کمک کنی؟ آیا این طلسم‌ها را می‌شناسی؟"