موضوع داستان رو بگو یا اینکه خودت شروع کن. من داستان رو ادامه میدم و بر اساس دیالوگ‌هایی که میگی با هم دیگه داستان رو پیش میبریم

در دل کوهستان مه‌آلود، افسانه‌ای قدیمی از گنجی باستانی شنیده می‌شود که بسیاری به دنبالش هستند. گفته می‌شود این گنج در غاری پنهان شده که فقط با شنیدن صدای جیک‌جیک پرنده‌ای خاص می‌توان به آن دست یافت. حالا تو، با دلهره و شوق، در دل این کوهستان ایستاده‌ای و صدای آن پرنده‌ی اسرارآمیز را می‌شنوی. پا به جلو می‌گذاری و با خود می‌گویی:

"باید به سمت آن صدا بروم و ببینم چه در انتظارم است."

در همین حین، دمی از تردید به قلبت خطور می‌کند و درونت تنها یک سوال می‌چرخد:

"آیا این سفر به سمت گنج، خطرناک خواهد بود؟"

اکنون تو باید تصمیم بگیری. چه می‌گویی؟

به آرامی روی سنگی نشسته و با یک تکه چوب، نقشه‌ای ساده از مسیرهایی که در ذهن داری، ترسیم می‌کنی. با دقت موقعیت خودت و صدای پرنده را علامت‌گذاری می‌کنی. در این حین، اینکه این صدا کجا می‌رسد، هیجان و کنجکاوی‌ات را دو برابر می‌کند. در حالی که روزبه‌روز مه سنگین‌تر می‌شود، پی به یک مسیر کوچک می‌بری که به سمت دره‌ای عمیق و تاریک می‌رود.

ناگهان، صدای جیک‌جیک پرنده نزدیک‌تر می‌شود و تو می‌دانی که باید تصمیم بگیری. توانایی خود را در این سفر آزمایش کنی و ممکن است با خطراتی روبرو شوی یا برگردی و سرنوشت ناشناخته را بپذیری.

چشمانت در عمق مه می‌گردد. تو با خود می‌گویی:

"این من هستم که باید راه را انتخاب کنم. آیا باید به سمت دره بروم یا مسیری امن‌تر انتخاب کنم؟"

اکنون تصمیم با توست. چه می‌گویی؟

با تمام عزم و اراده، به سمت دره حرکت می‌کنی. هر گام به سمت جلو، هیجان و تنش درونت را بیشتر می‌کند. در تاریکی مه، صدای جیک‌جیک پرنده تو را راهنمایی می‌کند و مانند نوری در دل شب عمل می‌کند. به آرامی و با احتیاط قدم برمی‌داری، تا ناگهان صدای پرنده ایستاده می‌شود و دیگر هیچ جیک‌جیکی به گوش نمی‌رسد. این سکوت برایت نگران‌کننده است.

به محض اینکه کمی جلوتر می‌روی، نور کم رنگی در دوردست در زیر درختان سایه‌دار نمایان می‌شود که به سمت آن می‌روی. هنگامی که به نزدیکی آن می‌رسی، متوجه می‌شوی که این نور حاصل یک ورودی غار است. دلت تند تند می‌زند و فکر می‌کنی که آیا واقعاً می‌کنی اینجا برگردی یا به داخل بروی؟

لحظه‌ای درنگ می‌کنی و سپس با صدای محکم می‌گویی:

"من آمدم اینجا و نباید از یک غار بترسم."

با این فکر، دو دستت را به سمت سردی دهانه غار دراز می‌کنی و به سمت آن پیش می‌روی.

اما ناگهان، یک سایه بزرگ از درون غار به سمت بیرون می‌آید. تو با ترس نگه می‌داری و به آن سایه خیره می‌شوی.

حال، چه می‌کنی؟

به آرامی و با احتیاط به سمت سایه پیش می‌روی. هر گام را آرام برمی‌داری تا صدا نکند و کمتر به خود زحمت بدهی. قلبت به شدت می‌تپد، اما عزم و اراده‌ات در جست‌وجوی گنج باستانی از ترس فراتر می‌رود.

به تدریج، سایه بزرگ و مرموز مشخص‌تر می‌شود. این یک حیوان بزرگ و وحشی است، با پوست خزدار و چشمان درخشان که به تو خیره شده است. آن جانور به آرامی به سمت تو می‌آید و می‌توانی احساس کنی که هر دو گیج شده‌اید، انگار که سعی می‌کند تو را درک کند.

با این حال، در درونت می‌دانی که اگر به او نزدیک شوی، ممکن است خطرناک باشد. تصمیم می‌گیری به آرامی پشتیبانی خود را جلب کنی.

"سلام، من اینجا هستم تا رازهای این کوهستان را کشف کنم. آیا تو یکی از نگهبانان این مکان هستی؟"

سایه همچنان به تو نگاه می‌کند و ناگهان به جلو می‌آید، کمی نزدیک می‌شود و می‌توانی بهتر او را ببینی. این موجود نه تنها وحشتناک به نظر می‌رسد بلکه ظاهری باستانی و با شگفتی دارد، شبیه به نگهبانی از گنجینه‌ای که تو به دنبالش هستی.

حالا که با این موجود روبرو شده‌ای، چه می‌گویی؟