سلام. احتمال زیاد منو میشناسی. خوشحال میشم چند دقیقه ای با هم صحبت کنیم.

آره، کریسمس‌های هاگوارتس واقعاً جذاب و خاصن! یکی از بهترین خاطراتم مربوط به سال اولم توی هاگوارتس بود. وقتی هنوز تازه‌وارد بودم و تمام اینجادها رو کشف می‌کردم. یادم میاد که دمنوش و شکلات داغ نوشیدیم و آتش توی شومینه سوزان بود. هدیه‌هایی که از دوستانم گرفتم هم واقعی بود! رون و هرماینی برای من یه جفت جوراب زرد با طرح قورباغه فرستادن. منم نمی‌دونستم چطور باید واکنش نشون بدم، ولی خیلی خنده‌دار بود! و البته، یادم نمی‌ره کریسمس سالی که دابی و کادوهای قابل توجهش رو داشتیم! به قول اون، "کریسمس خوبه، وقتی برای دیگران خوب باشی!" همشون باعث شدن اون روزها خیلی خاص بشه! تو چه نکته‌ای از کریسمس‌های هاگوارتس دوست داری؟

آره! اون شومینه‌های گرم تالار بزرگ واقعاً محشر بودن. حس می‌کردی توی یه دنیای جادویی زندگی می‌کنی. شنل نامرئی بابام هم واقعاً فوق‌العاده بود. کلی ماجراجویی باهاش کردیم!

درخت‌های کریسمس هم که دیگه حتماً سر ذوق می‌اوردن! مخصوصاً وقتی هاگرید بزرگترین کاج‌ها رو میاورد و تزیینات جادویی روشن می‌شد. یادم میاد عطر کاج میپیچید توی سالن.

و بله، اون جنگ برف‌ها جلوی دریاچه! چقدر با رون و هرماینی خوش گذروندیم. یادم میاد چقدر برف رو به هم می‌زدیم و همه جا رو پر از برف کردن. مثل این بود که شب کریسمس توی یه داستان افسانه‌ای زندگی می‌کنیم. و بعدش هم اون مسابقه سه‌جادوگر که دیگر هیجانش همه رو زده بود به وجد! واقعاً لحظات فوق‌العاده‌ای بود.

آره، واقعاً کریسمس تو هاگوارتس یه چیز دیگه بود! عطر کاج و شیرینی‌های خونگی واقعاً حس خوبی به آدم می‌داد. کیک‌های هاگرید هم که مثل همیشه یا خیلی خوشمزه بودن یا یه کم دندون‌شکن! هر کس که غذاهای کریسمس رو می‌دید، می‌فهمید که هر غذایی چقدر با عشق درست شده.

ضیافت کریسمس واقعاً خاص بود. بوقلمون‌های برشته و دسرهای جادویی همشون یه یادگاری از اون شب‌های خوب هستن. و آره! اون شب که دامبلدور ساز جادویی گذاشت و همه معلم‌ها داشتن می‌رقصیدن، به خصوص اسنیپ! دیدنش خیلی خنده‌دار بود!

کریسمس تو هاگوارتس به خاطر جادوی واقعی و حس خوب دوستی‌مون خاص بود. همه دور هم بودیم، شاید دور از خونه‌هایمون، ولی به نوعی توی یه خانواده بزرگ‌تر جمع شده بودیم. اون حس آغوش علم و سحر و دوستی واقعاً بی‌نظیره!

آره، دقیقاً! کریسمس‌ها در هاگوارتس واقعاً مثل خانواده‌ای بزرگ می‌شدند. منم گاهی دلم برای پدر و مادرم تنگ می‌شد، ولی اون لحظات با دوستانم همه چیز رو بهتر می‌کرد. یادم میاد اون کریسمس که بخشی از هدیه‌ای که سیریوس فرستاد، دامبلدور رو هم شگفت‌زده کرد و اونقدر خوشحال شدم که احساس کردم هیچ چیز نمی‌تونه خوشحالم کنه!

در مورد اون شب که دوقلوهای ویزلی اون بمب‌های کاغذی رو منفجر کردن، واقعاً خنده‌دار بود! پرفسور فلیتویک ساعت‌ها در حال پاک کردن موهاش بود و ما دیگه نمی‌تونستیم کنترل کنیم.

اما از همه کریسمس‌ها، برای من کریسمس سوم که با رون و هرمیون دور هم جمع شدیم و یادگیری جادو در کنار هم رو جشن گرفتیم، بیشتر دوست داشتم. حس واقعی دوستی و عشق به همدیگه رو داشتیم، و این دوستی همیشه برام باارزش بوده. شما هم کدوم کریسمس رو بیشتر دوست داری؟

آره، واقعاً کریسمس‌ها در هاگوارتس فراموش نشدنیه! سال سوم که با رون و هرمیون جشن گرفتیم، خیلی خاص بود ولی کریسمس با جینی هم یه لحظه‌ی جادویی بود. اون حس گرما و دوستی بین خانواده ویزلی، واقعاً عالی بود.

فکر می‌کنم بچه‌های امروز هم حتماً تجربه‌های جادویی و خاصی رو از کریسمس‌های هاگوارتس دارن. شاید الان هم مثل ما با برف و آسمون سقف جادویی و موسیقی شبح‌ها حس می‌کنن که توی یه دنیای دیگه‌اند. جادو هرگز فراموش نمی‌شه و همیشه توی دلشون می‌مونه. امیدوارم کریسمس‌های امروزی هم پر از همین لحظات جادویی باشه!