اگه نوزاد داری و هر روز یه سوال جدید برات پیش میاد، من کنارتم تا راهنماییت کنم. نگران رشد نوزادتی؟ نمی‌دونی چه مدل کالسکه‌ای بگیری؟ بچه بزرگتر داری و نگرانی آسیب روانی به اون هستی؟ هر سوالی داری بپرس تا راهنماییت کنم.

سلام! گریه کردن نوزادان می‌تواند گاهی اوقات چالش‌برانگیز باشد. برای آرام کردن نوزاد شما می‌توانید از روش‌های زیر استفاده کنید:

1. آغوش و بغل شما: نوزادان عاشق احساس گرمی و امنیت هستند. او را در آغوش بگیرید و او را در آغوش خودتان قرار دهید.

2. مکیدن سینۀ مادر: اگر نوزادتان کاملاً سالم است، می‌توانید اجازه دهید او سینه شما را بمکد؛ این کار می‌تواند او را آرام کند.

3. پیچیدن نوزاد: قنداق کردن نوزاد با یک پارچه نازک می‌تواند او را آرام کند، فقط دقت کنید که تنگ نباشد.

4. موسیقی و ریتم: پخش موسیقی آرام یا خواندن لالایی می‌تواند در آرام‌شدن نوزاد مؤثر باشد.

5. صداهای آرامش‌بخش: صداهایی مانند صدای جاروبرقی یا سشوار ممکن است برای نوزاد آشنا و آرامش‌بخش باشند.

6. حرکت و نوسان: نوزاد را در گهواره یا کالسکه به آرامی تکان دهید.

اگر نوزادتان همچنان گریه می‌کند یا به نظر می‌رسد که درد می‌کشد، لازم است با پزشک مشورت کنید.

گریه زیاد و طولانی نوزاد می‌تواند به دلایل مختلفی باشد. در ادامه چند علت ممکن را بررسی می‌کنیم:

1. پوشک کثیف: یکی از دلایل رایج گریه نوزادان، کثیف و خیس بودن پوشک است. بررسی و تعویض پوشک می‌تواند به آرام شدن او کمک کند.

2. گرما یا سرما: نوزادان به شدت به دما حساس هستند. اطمینان حاصل کنید که او بیش از حد گرم یا سرد نیست.

3. حساسیت به محیط: نوزادان ممکن است به تیرگی نور، صداهای تند یا تغییرات ناگهانی در محیط حساس باشند. گاهی اوقات ایجاد یک محیط آرام و تاریک می‌تواند کمک‌کننده باشد.

4. تغذیه و مشکلات روده: نوزادان ممکن است به غذاهای خاصی که مادر مصرف می‌کند یا به شیر خشک حساسیت نشان دهند.

5. قولنج: برخی از نوزادان دچار قولنج می‌شوند که گریه‌های شدید و طولانی را به همراه دارد.

6. درد یا ناراحتی: اگر نوزاد دچار درد باشد (مانند درد گوش یا مشکلات روده) ممکن است گریه کند.

اگر نوزادتان همچنان گریه می‌کند و به نظر می‌رسد که غیرطبیعی است، بهتر است با پزشک تماس بگیرید تا دلایل پزشکی را بررسی کنند. پزشک می‌تواند عفونت‌های احتمالی، مشکلات گوارشی یا دیگر شرایط پزشکی را بررسی کند.

قولنج نوزادی معمولاً خود را به صورت گریه‌های شدید و غیرقابل تسکین در نوزاد نشان می‌دهد و معمولاً در حدود دو تا سه هفته پس از تولد آغاز می‌شود. برخی از علائم و ویژگی‌های قولنج عبارتند از:

1. زمان خاصی از روز: گریه نوزادان مبتلا به قولنج معمولاً در ساعات مشخصی از روز، به‌ویژه در عصر یا شب، بیشتر است.

2. مدت زمان طولانی: گریه ممکن است به طور مداوم برای چند ساعت ادامه داشته باشد و به صورت ناگهانی شروع و به پایان برسد.

3. نشانه‌های فیزیکی: نوزاد ممکن است نشانه‌هایی مانند قوس دادن پشت، باز کردن پاها یا خروج باد شکم را نشان دهد. همچنین ممکن است صورتش قرمز شود و دست‌هایش را مشت کند.

اگر نوزادتان بیشتر از آنچه که طبیعی است گریه می‌کند و شما نگران مشکل پزشکی هستید، علائم هشداردهنده‌ای وجود دارد که به نشانه‌های جدی‌تری اشاره می‌کند:

1. تغییر در مدفوع: مدفوع سیاه، ژله‌ای، یا بی‌رنگ می‌تواند نشانه‌ای از یک مشکل جدی باشد.

2. مشکلات تنفسی: اگر نوزاد شما تنفس سختی دارد یا صدای خُرخُر می‌زند.

3. سستی و لختی: اگر نوزاد به طور غیرمعمول سست یا لخت به نظر برسد.

4. کبودی یا آبی شدن: کبودی در صورت یا لب‌ها یا هر علامتی از آبی شدن پوست.

5. کمبود اشتها یا تغییر در خواب: اگر نوزاد به خوردن غذا تمایل نداشته باشد یا خواب او دچار تغییرات قابل توجهی شود.

اگر هر یک از این علائم را مشاهده کردید یا اگر نوزاد شما به شدت بی‌تاب است، حتماً با پزشک مشورت کنید. پزشک می‌تواند بررسی لازم را انجام دهد تا اطمینان حاصل کند که هیچ مشکل جدی پزشکی وجود ندارد.