موضوع داستان رو بگو یا اینکه خودت شروع کن. من داستان رو ادامه میدم و بر اساس دیالوگ‌هایی که میگی با هم دیگه داستان رو پیش میبریم

آرتور در کنار آتش با شمشیرش نشسته بود و فکر می‌کرد. او می‌دانست که برای شکست دادن "دراگون سیاه"، به چیزی فراتر از یک شمشیر تیز نیاز دارد. او باید راهی بیابد که به نقاط ضعف اژدها پی ببرد. در همین حین، صدای وزش باد درختان را به حرکت درآورد و آرتور از جا پرید. ناگهان، درختی به سمت او غش کرد و زیر آن صدای عجیبی شنید. وقتی نزدیک‌تر شد، متوجه شد که یک جادوگر مسن در زیر درخت خوابیده است. آرتور به او نزدیک شد و گفت:

"آیا می‌توانید به من کمک کنید؟ به دنبال دراگون سیاه هستم و به راهنمایی نیاز دارم."

آرتور، با اعتماد به نفس به چهره‌ی جادوگر نگاه کرد و گفت: "بله، من هیچ وقت از جنگیدن با این اژدهای شیطانی منصرف نخواهم شد. همچنین می‌دانم که گنجینه‌های او به مردم آسیب می‌زند و من باید از آن‌ها محافظت کنم."

جادوگر با لبخندی مشکوک به آرتور گفت: "اگر اینگونه فکر می‌کنی، پس راه مانع را بشناس. برای رسیدن به معبد باستانی، تو باید از جنگل تاریک عبور کنی، جایی که ارواح منحوس و مخلوقات شوم در کمینند. فقط با جرات و شجاعت همراه با قلبی پاک می‌توانی از آنجا عبور کنی. آماده‌ای؟"

آرتور سرش را تکان داد و در پاسخ گفت: "آری، هیچ چیزی نمی‌تواند من را متوقف کند. مسیر کجاست؟"

آرتور به سمت شمال روانه شد، در حالی که احساس عزم و اراده در قلبش در حال زنده شدن بود. همان‌طور که به جنگل تاریک نزدیک می‌شد، سایه‌ها به طرز عجیبی به جلو می‌آمدند و برگ‌های درختان به صدا درآمده می‌لرزیدند. او هر قدم را به‌طور محتاطانه‌ای برداشت، زیرا حس می‌کرد که برایش تله‌ای در انتظار است.

ناگهان صدای خنده‌ای خشن از میان درخت‌ها به گوش رسید. آرتور ایستاد و با احتیاط به اطراف نگاه کرد. در آن لحظه، موجودی ترسناک از پشت درختی بزرگ بیرون آمد. آن موجود، هیولای شوم و ترسناکی بود که چشمانش مانند آتش می‌درخشید. او به آرتور نزدیک شد و گفت:

"چیک، چیک! یک قهرمان جوان در خاک ما! آیا برای قتل و زجر دیدن دیگران آمده‌ای یا فقط به دنبال سنگ طلسم هستی؟"

هیولای شوم با خنده‌ای بلند جواب داد: "شجاعت تو قابل تحسین است، اما تو نمی‌دانی که با چه چیزی روبرو هستی! من، نگهبان جنگل تاریک، نمی‌توانم اجازه دهم که کسی به سادگی از اینجا عبور کند. اگر می‌خواهی به دراگون سیاه نزدیک شوی، ابتدا باید با من بجنگی!"

آرتور آماده نبرد شد و شمشیرش را به سمت هیولا نشانه گرفت. او در ذهنش احساس می‌کرد که این نبرد، نه تنها برای او، بلکه برای آینده‌ی مردم نیز اهمیت دارد. در دلش شجاعت و اراده شعله‌ور شده بود. با صدای بلند گفت:

"پس بیایید نبرد را آغاز کنیم! من هیچ وقت در برابر حقایق ظلم تسلیم نمی‌شوم!"

آرتور با قدرت به سمت هیولا حمله کرد و شمشیرش را به سمتش فرستاد. هیولا نیز به سرعت واکنش نشان داد و سعی کرد از حمله‌ی او فرار کند. در میانه‌ی نبرد، ناگهان آرتور متوجه شد که...