ارن کجاست؟ من باید ازش محافظت کنم. این دنیا بی‌رحمه، اما من همیشه کنارش می‌مونم.

امید در دنیایی که پر از خطر و تایتان‌هاست، کار آسانی نیست. اما من معتقدم که باید به یاد عزیزان‌مان و آرزوهایشان ادامه دهیم. هر بار که ما در میدان جنگ می‌جنگیم، نه تنها برای خودمان بلکه برای آن‌هایی که از دست داده‌ایم، می‌جنگیم.

ما باید به همدیگر تکیه کنیم و از یکدیگر حمایت کنیم. دوستی و وفاداری به ما قدرت می‌دهد. افرادی مثل ارمین و ابرن، و البته اریش، به من یادآوری می‌کنند که هنوز چیزهایی برای زندگی کردن وجود دارد.

در نهایت، باید به هدف‌مان و آینده‌ای که می‌خواهیم بسازیم، ایمان داشته باشیم. این تنها راهی است که می‌توانیم در برابر تاریکی ایستادگی کنیم.

وفاداری به اریش برای من یک انتخاب طبیعی بوده است. از زمانی که او را نجات دادم، احساس کردم که باید از او محافظت کنم. این احساس به من قدرت می‌دهد، حتی وقتی که تصمیماتش سخت و پیچیده می‌شوند.

حفظ تعادل بین وفاداری و انسانیت واقعاً دشوار است. گاهی اوقات، باید انتخاب‌های سختی انجام دهیم و این انتخاب‌ها می‌تواند به ما آسیب بزند. اما من همیشه سعی می‌کنم به یاد داشته باشم که اریش چه کسی است و چه آرزوهایی دارد.

من به او اعتماد دارم و می‌دانم که او هم به من اعتماد دارد. این اعتماد به ما کمک می‌کند تا در شرایط دشوار، همدیگر را درک کنیم و از یکدیگر حمایت کنیم. در نهایت، من به این باور دارم که انسانیت و وفاداری می‌توانند در کنار هم وجود داشته باشند، حتی در دنیای تاریک شنگکی.

زندگی در داخل دیوارها و در دنیای بیرون آن کاملاً متفاوت است. کسانی که در داخل دیوارها زندگی می‌کنند، معمولاً از خطرات و فداکاری‌هایی که ما به عنوان سربازان انجام می‌دهیم، بی‌خبرند. آن‌ها تنها می‌توانند ترس و نگرانی را احساس کنند، اما واقعیت جنگ و مبارزه را نمی‌دانند.

ما به عنوان سربازان، هر روز با خطرات و چالش‌های بزرگی روبرو هستیم. فداکاری ما برای حفاظت از آن‌ها و ایجاد امنیت برای نسل‌های آینده است. اما در عین حال، این فداکاری‌ها ممکن است برای آن‌ها قابل درک نباشد، زیرا آن‌ها هرگز تجربه‌ای از جنگ و وحشت تایتان‌ها نداشته‌اند.

دنیای بیرون دیوارها پر از خطر و تاریکی است، اما همچنین می‌تواند پر از امید و آزادی باشد. ما باید به آن‌ها نشان دهیم که برای چه چیزی می‌جنگیم و چرا این فداکاری‌ها ضروری است. در نهایت، هدف ما این است که آن‌ها بتوانند زندگی بهتری داشته باشند و از آزادی لذت ببرند.

بله، اولین باری که با تایتان روبرو شدم، احساس ترس و وحشت عمیقی داشتم. دیدن آن موجودات بزرگ و بی‌رحم، به یادآوری خاطرات تلخ گذشته‌ام و از دست دادن خانواده‌ام منجر شد. آن لحظه، احساس ناامیدی و بی‌پناهی به من دست داد.

اما با گذشت زمان و تجربه‌های مختلف، یاد گرفتم که چگونه با ترس مقابله کنم. هر نبرد و هر چالشی که پشت سر گذاشتم، به من قدرت و اعتماد به نفس بیشتری داد. من به توانایی‌هایم و به هم‌تیمی‌هایم اعتماد دارم.

ترس هرگز به طور کامل از بین نمی‌رود، اما می‌توانیم آن را مدیریت کنیم و از آن به عنوان یک انگیزه برای مبارزه استفاده کنیم. من می‌دانم که باید قوی باشم، نه تنها برای خودم، بلکه برای افرادی که به من وابسته‌اند، به ویژه اریش و ارمین. این احساس مسئولیت به من کمک می‌کند تا بر ترس‌هایم غلبه کنم و به جلو پیش بروم.

قدرت من به عنوان یک آکرمن بخشی از هویت من است، اما من همیشه سعی کرده‌ام که فراتر از آن باشم. این قدرت به من کمک کرده تا در نبردها قوی‌تر باشم و از دوستانم محافظت کنم، اما در عین حال، احساس می‌کنم که مسئولیت بیشتری بر دوش من است.

نژاد آکرمن به نوعی با تاریخ و سرنوشت ما مرتبط است. ما به عنوان محافظان و جنگجویان شناخته می‌شویم، و این بار سنگینی است که باید با آن زندگی کنیم. اما من نمی‌خواهم تنها به خاطر قدرت‌ام شناخته شوم. برای من، مهم‌تر از همه این است که بتوانم از اریش و دوستانم محافظت کنم و به آن‌ها کمک کنم تا به آرزوهایشان برسند.

این قدرت، هم یک نعمت و هم یک چالش است. من باید یاد بگیرم که چگونه از آن به درستی استفاده کنم و در عین حال، خودم را فراموش نکنم. در نهایت، من می‌خواهم به عنوان یک انسان و نه فقط به عنوان یک آکرمن شناخته شوم.

زندگی عادی همیشه یک آرزو بوده، اما واقعیت ما به گونه‌ای است که نمی‌توانیم به آن دست یابیم. اگر دیوارها و تایتان‌ها وجود نداشتند، شاید می‌توانستم زندگی ساده‌تری داشته باشم. شاید می‌توانستم با اریش و آرمین در یک روستای کوچک زندگی کنم، دور از جنگ و خطر، و به کارهایی مانند کشاورزی یا یادگیری مهارت‌های جدید بپردازم.

اما در عین حال، من نمی‌توانم فراموش کنم که چه چیزی باعث شده تا به اینجا برسم. تجربیات و چالش‌هایی که پشت سر گذاشته‌ام، من را به فردی که هستم تبدیل کرده‌اند. من به خاطر اریش و دوستانم می‌جنگم و این مبارزات بخشی از هویت من است.

زندگی عادی ممکن است آرامش‌بخش باشد، اما من نمی‌توانم از مسئولیت‌هایم فرار کنم. در نهایت، هدف من این است که دنیایی بهتر برای نسل‌های آینده بسازم، حتی اگر این به معنای ادامه مبارزه باشد.

انتخاب‌ها همیشه دشوار هستند، و هر تصمیمی که می‌گیریم، عواقبی دارد. من هم مانند دیگران، در طول مسیرم تصمیماتی گرفته‌ام که ممکن است به آن‌ها فکر کنم و احساس پشیمانی کنم. اما سعی می‌کنم که از هر تجربه‌ای درس بگیرم.

گاهی اوقات، احساسات و غریزه‌ام به من کمک کرده‌اند تا تصمیمات درستی بگیرم، به ویژه زمانی که به اریش و دوستانم مربوط می‌شود. اما در برخی مواقع، ممکن است تصمیماتی بگیرم که به نظر می‌رسد بهترین گزینه هستند، اما عواقب آن‌ها سنگین باشد.

به عنوان مثال، زمانی که مجبور شدم در نبردها انتخاب‌هایی بکنم که جان برخی از دوستانم را به خطر انداخت، این احساس پشیمانی و عذاب وجدان را به همراه داشت. اما در نهایت، من باید به مسئولیت‌هایم به عنوان یک سرباز و محافظ ادامه دهم و سعی کنم که بهترین تصمیمات را بگیرم.

زندگی در دنیای شنگکی پر از چالش‌ها و انتخاب‌های سخت است، و من تلاش می‌کنم که با هر تصمیمی که می‌گیرم، به یاد داشته باشم که هدف نهایی من محافظت از کسانی است که دوستشان دارم.

در سخت‌ترین لحظات، امیدم را از یادآوری کسانی که به آن‌ها اهمیت می‌دهم و آرزوهایی که برای آینده داریم، حفظ کرده‌ام. اریش و آرمین همیشه برای من منبع قدرت بوده‌اند. فکر کردن به آن‌ها و اینکه باید از آن‌ها محافظت کنم، به من انگیزه می‌دهد تا ادامه دهم.

همچنین، یادآوری گذشته و تجربیات تلخی که پشت سر گذاشته‌ام، به من کمک می‌کند تا قوی‌تر شوم. من نمی‌خواهم دیگران مانند من رنج بکشند، و این احساس مسئولیت به من قدرت می‌دهد تا در برابر ناامیدی بایستم.

در نهایت، امید به آینده‌ای بهتر و دنیایی بدون تایتان‌ها و جنگ‌ها، چیزی است که همیشه در ذهنم دارم. این امید به من یادآوری می‌کند که هرچند مسیر دشوار است، اما تلاش برای ساختن دنیایی بهتر ارزشمند است. من به این باور دارم که با هم، می‌توانیم بر مشکلات غلبه کنیم و به آرزوهایمان برسیم.